Τι είναι οι κήλες και τι τύποι κηλών υφίστανται;
Οι κήλες εκδηλώνονται με την προεξοχή ενός τμήματος ενδοκοιλιακού οργάνου ή ιστού μέσα από ένα αδύναμο σημείο του περιβάλλοντος μυός ή του συνδετικού ιστού. Ο πιο κοινός τύπος κήλης είναι η βουβωνοκήλη, που εμφανίζεται στη βουβωνική χώρα. Ακολουθεί η ομφαλοκήλη, η οποία εμφανίζεται ως εξόγκωμα ή προεξοχή κοντά στον ομφαλό λόγω κάποιας αδυναμίας στο κοιλιακό τοίχωμα. Συχνή σε εμφάνιση είναι επίσης η μετεγχειρητική κήλη, η οποία αναπτύσσεται στη θέση προηγούμενης χειρουργικής τομής, όπου οι κοιλιακοί μύες έχουν εξασθενήσει, επιτρέποντας στο κοιλιακό περιεχόμενο να προβάλλει μέσω αυτού ακριβώς του αδύναμου σημείου των κοιλιακών μυών. Άλλος ένας τύπος κήλης είναι η διαφραγματοκήλη, η οποία εμφανίζεται όταν ένα τμήμα του στομάχου ωθεί μέσω του διαφράγματος στην κοιλότητα του θώρακα, οδηγώντας σε παλινδρόμηση οξέος από το στομάχι και συμπτώματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Άλλες μορφές κηλών συνιστούν η μηροκήλη, η κήλη Spiegel και η επιγαστρική κήλη.
Αίτια εμφάνισης κηλών και συμπτωματολογία
Οι κήλες μπορεί να αναπτυχθούν λόγω ενός συνδυασμού παραγόντων. Μια εκ των κυριότερων αιτίων ανάπτυξης κήλης είναι η ύπαρξη κάποιας αδυναμίας στο κοιλιακό τοίχωμα.Αδύναμα σημεία ή ελαττώματα στους κοιλιακούς μύες ή στον συνδετικό ιστό μπορεί να είναι συγγενή, να υφίστανται δηλαδή εκ γενετής, ή να διαμορφωθούν αργότερα στη ζωή λόγω παραγόντων όπως η προχωρημένη ηλικία, η εγκυμοσύνη, η παχυσαρκία, ο χρόνιος βήχας ή κάποια προηγούμενη επέμβαση στην κοιλιακή χώρα. Παράλληλα, δραστηριότητες ή καταστάσεις που αυξάνουν την πίεση εντός της κοιλιάς, όπως η άρση βαρών, ο επίμονος βήχας, η καταπόνηση κατά τη διάρκεια των κινήσεων του εντέρου ή η χρόνια δυσκοιλιότητα, μπορούν να συμβάλουν στον σχηματισμό κήλης. Τέλος, ορισμένες κήλες, όπως η βουβωνοκήλη, μπορεί να σχετίζονται με κληρονομικούς παράγοντες, συνεπώς άτομα με οικογενειακό ιστορικό κήλης να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης.
Κήλη & Θεραπεία
O κυριότερος τρόπος αντιμετώπισης μιας κήλης είναι το χειρουργείο, σκοπός του οποίου δεν είναι να αφαιρεθεί η κήλη αλλά να αποκατασταθεί το όργανο που προβάλλει.
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι χειρουργικής αποκατάστασης μιας κήλης:
- Ανοιχτό χειρουργείο: η παραδοσιακή προσέγγιση που περιλαμβάνει την πραγματοποίηση μιας τομής κοντά στο σημείο της κήλης και την ώθηση της κήλης πίσω στη θέση της. Ο εξασθενημένος μυς ή ιστός στη συνέχεια επισκευάζεται και ενισχύεται με ράμματα ή συνθετικό πλέγμα.
- Λαπαροσκοπική επιδιόρθωση κήλης: Γνωστή και ως ελάχιστα επεμβατική χειρουργική, αυτή η τεχνική περιλαμβάνει την πραγματοποίηση πολλών μικρών τομών και τη χρήση ενός λεπτού, εύκαμπτου σωλήνα με κάμερα (λαπαροσκόπιο) για να καθοδηγήσει τον χειρουργό στην αποκατάσταση της κήλης με τη βοήθεια εξειδικευμένων εργαλείων. Αυτή η προσέγγιση συνήθως περιλαμβάνει λιγότερο πόνο και ταχύτερη ανάρρωση σε σύγκριση με το ανοιχτό χειρουργείο.
Ο Γενικός Χειρουργός Δρ. Δημήτριος Γκιουζέλης ειδικεύεται στην αποκατάσταση της κήλης με την λαπαροσκοπική τεχνική, προσφέροντας εξειδικευμένη φροντίδα και μειωμένο χρόνο ανάρρωσης.