Οι παθήσεις οισοφάγου περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων με ποικίλες αιτιολογίες και κλινικές εκδηλώσεις. Oι παθήσεις του οισοφάγου συνδέονται άμεσα με τις παθήσεις του στομάχου καθώς ο οισοφάγος συνιστά το όργανο που πραγματοποιεί την επικοινωνία του λάρυγγα με το στομάχι. Οι ασθένειες που επηρεάζουν τον οισοφάγο ασκούν σημαντικές επιρροές τόσο στη λειτουργικότητα όσο και στην υγεία του οργάνου. Ορισμένες από τις παθήσεις οισοφάγου επηρεάζουν κι επηρεάζονται σε άμεσο βαθμό από τις παθήσεις στομάχου. Στις πιο κοινές νόσους που πλήττουν τον οισοφάγο συγκαταλέγονται η γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσος (ΓΟΠΝ), η δυσφαγία, η αχαλασία οισοφάγου, ο οισοφάγος Barrett, η οισοφαγίτιδα και τέλος ο καρκίνος οισοφάγου. Δεδομένης της ποικίλης φύσης των παθήσεων του οισοφάγου, η ακριβής διάγνωση και η εξατομικευμένη θεραπεία είναι απαραίτητες για την αποτελεσματική διαχείριση αυτών των παθήσεων.

Παθήσεις οισοφάγου: Δυσφαγία

Η δυσφαγία είναι ένας ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη δυσκολία ή την ενόχληση που παρουσιάζεται κατά τη διαδικασία της κατάποσης. Αυτή η κατάσταση μπορεί να προκύψει από μια πληθώρα υποκείμενων αιτιών, που εκτείνονται σε νευρολογικά, δομικά, μυϊκά ή λειτουργικά προβλήματα στα στοματοφαρυγγικά ή οισοφαγικά στάδια της κατάποσης.

Νευρολογικές καταστάσεις όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, η νόσος του Πάρκινσον ή οι ασθένειες των κινητικών νευρώνων μπορεί να διαταράξουν τις συντονισμένες μυϊκές κινήσεις που απαιτούνται για την ορθή κατάποση. Δομικές ανωμαλίες όπως στενώσεις, όγκοι ή εκκολπώματα στον οισοφάγο μπορεί να εμποδίσουν μηχανικά τη δίοδο τροφής και υγρών. Μυϊκές διαταραχές όπως η αχαλασία, που επηρεάζει την ικανότητα χαλάρωσης του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα, μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε δυσφαγία. Επιπλέον, η λειτουργική δυσφαγία μπορεί να προκύψει από καταστάσεις όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) ή διαταραχές της κινητικότητας του οισοφάγου.

Τα κοινά συμπτώματα της δυσφαγίας περιλαμβάνουν:

• Πόνος ή αίσθημα δυσφορίας όταν οι ασθενείς προσπαθούν να καταπιούν, ιδιαίτερα εάν υπάρχει μια υποκείμενη πάθηση όπως η οισοφαγίτιδα ή τυχόν απόφραξη.
• Δυσκολία στην έναρξη της κατάποσης, όπου ένα άτομο μπορεί να δυσκολεύεται να μασήσει σωστά την τροφή ή να ξεκινήσει το αντανακλαστικό της κατάποσης.
• Τα άτομα με δυσφαγία μπορεί συχνά να βήχουν ή να πνίγονται ενώ τρώνε ή πίνουν. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην εσφαλμένη κατεύθυνση της τροφής ή των υγρών στον αεραγωγό.
• Αίσθηση ότι το φαγητό κολλάει στο λαιμό ή στο στήθος είναι ένα κλασικό σύμπτωμα οισοφαγικής δυσφαγίας, συχνά ενδεικτικό δομικών ζητημάτων όπως στενώσεις ή όγκους στον οισοφάγο.
• Τα τρόφιμα ή τα υγρά μπορεί να παλινδρομήσουν στο στόμα ή να αποβληθούν από τον οισοφάγο, μερικές φορές με ξινή γεύση, ειδικά σε περιπτώσεις γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠΝ).
• Μη σκόπιμη απώλεια βάρους: Η παρατεταμένη δυσφαγία μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους και υποσιτισμό λόγω της δυσκολίας στην πρόσληψη επαρκούς διατροφής.
• Η δυσφαγία μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα της φωνής, οδηγώντας σε βραχνάδα ή αλλαγές στο ύψος της φωνής λόγω εισρόφησης τροφής ή υγρού στον αεραγωγό.
• Η εισρόφηση τροφής ή υγρών στους πνεύμονες μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπιάζουσα πνευμονία ή άλλες λοιμώξεις του αναπνευστικού.
• Σε περιπτώσεις ρινικής παλινδρόμησης, τροφή ή υγρά μπορεί να περάσουν στις ρινικές οδούς κατά τη διάρκεια της κατάποσης, που συχνά παρατηρείται σε νευρολογικές διαταραχές που επηρεάζουν τον συντονισμό των μυών που εμπλέκονται στην κατάποση.

Η διάγνωση της συγκεκριμένης αιτίας της δυσφαγίας είναι ζωτικής σημασίας για την κατάλληλη αντιμετώπιση ανάλογα με την υποκείμενη πάθηση. Η έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση της δυσφαγίας είναι απαραίτητη για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς και την πρόληψη επιπλοκών όπως ο υποσιτισμός ή η πνευμονία από εισρόφηση.

Παθήσεις Οισοφάγου: Αχαλασία οισοφάγου

Η αχαλασία αποτελεί μία από τις παθήσεις οισοφάγου και είναι μια σπάνια, χρόνια διαταραχή κινητικότητας του οισοφάγου που χαρακτηρίζεται από ατελή χαλάρωση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα με αποτέλεσμα την αδυναμία να προωθηθούν αποτελεσματικά τα τρόφιμα και τα υγρά από τον οισοφάγο στο στομάχι. Πιο συγκεκριμένα, γαστροοισοφαγικός σφιγκτήρας παρουσιάζει αδυναμία περισταλτισμού και χάλασης, γεγονός που δυσχεραίνει την κατάποση. Η ακριβής αιτία της αχαλασίας παραμένει ασαφής, αλλά πιστεύεται ότι περιλαμβάνει έναν συνδυασμό γενετικής προδιάθεσης και αυτοάνοσων παραγόντων.

Οι ασθενείς με αχαλασία τυπικά παρουσιάζουν συμπτώματα όπως δυσφαγία, παλινδρόμηση, πόνο στο στήθος και απώλεια βάρους, ενώ μπορεί να εκδηλωθούν και έλκη οισοφάγου ή φλεγμονή (οισοφαγίτιδα). Η αχαλασία οισοφάγου μπορεί να προκαλέσει νυκτερινό βήχα και σε ορισμένες περιπτώσεις βρογχοπνευμονικές φλεγμονές ή αλλιώς πνευμονία από εισρόφηση. Η διάγνωση της πάθησης πραγματοποιείται με ακτινογραφίες, μανομετρία και οισοφαγοσκόπηση.

Οι θεραπευτικές επιλογές για την αχαλασία στοχεύουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και περιλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, διαστολή με μπαλόνι, χειρουργική επέμβαση μυοτομής ή ενέσεις βοτουλινικής τοξίνης. Ενώ αυτές οι θεραπείες μπορούν να προσφέρουν ουσιαστική ανακούφιση από τα συμπτώματα, η αχαλασία είναι μια χρόνια πάθηση και είναι συχνά απαραίτητη η μακροχρόνια παρακολούθηση για την παρακολούθηση επιπλοκών όπως η διαστολή του οισοφάγου και η ανάπτυξη καρκίνου του οισοφάγου. Η πιο αποτελεσματική θεραπευτική μέθοδος είναι η χειρουργική επέμβαση. H επέμβαση εκλογής είναι η μυοτομή κατά Heller, η οποία πραγματοποιείται πλέον με λαπαροσκοπικές τεχνικές ώστε να αποκομίσει ο ασθενής τα βέλτιστα οφέλη. Η λαπαροσκοπική χειρουργική προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα στην αποκατάσταση της αχαλασίας, καθώς επιταχύνει σημαντικά την ανάρρωση του ασθενούς και την επάνοδό του στις καθημερινές δραστηριότητες.

Παθήσεις Οισοφάγου: Οισοφαγίτιδα

Η οισοφαγίτιδα είναι μια φλεγμονώδης κατάσταση που επηρεάζει την επένδυση του οισοφάγου, τον μυϊκό σωλήνα που συνδέει το λαιμό με το στομάχι. Μπορεί να προκύψει από διάφορες αιτίες, με την πιο κοινή εκ των οποίων να είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ). Στη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση το οξύ του στομάχου παλινδρομεί πίσω στον οισοφάγο, προκαλώντας ερεθισμό και φλεγμονή. Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην οισοφαγίτιδα μπορεί να περιλαμβάνουν τυχόν λοιμώξεις από τον ερπητοϊό ή τον μύκητα κάντιτα, κατάποση διαβρωτικών ουσιών, λήψη ορισμένων φαρμάκων ή αυτοάνοσα νοσήματα. Ασθενείς με συχνούς εμετούς, που βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή, που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση, που κάνουν χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία ή λαμβάνουν αγωγή με κορτικοστεροειδή, είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση οισοφαγίτιδας.

Οι ασθενείς με οισοφαγίτιδα μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα όπως καούρα, δυσκολία στην κατάποση, πόνο στο στήθος, παλινδρόμηση οξέος ή παρουσία αίματος στα κόπρανα ή τον εμετό. Η διάγνωση της πάθησης συχνά περιλαμβάνει οισοφαγοσκόπηση, κατά την οποία μπορεί να γίνει ορατός ο φλεγμονώδης ιστός του οισοφάγου. Η διαχείριση της οισοφαγίτιδας εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία της και μπορεί να περιλαμβάνει τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής, διατροφικές αλλαγές, φάρμακα για τη μείωση του οξέος του στομάχου ή θεραπείες που στοχεύουν τον συγκεκριμένο αιτιολογικό παράγοντα. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η χρόνια οισοφαγίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένων των στενώσεων του οισοφάγου, του οισοφάγου Barrett και, σε σοβαρές περιπτώσεις, σε αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του οισοφάγου. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη διαχείριση είναι ζωτικής σημασίας για τον μετριασμό των επιπτώσεων της οισοφαγίτιδας και την πρόληψη πιθανών μακροπρόθεσμων επιπλοκών.

Οισοφάγος Barrett

Ο οισοφάγος Barrett είναι μια από τις προκαρκινικές παθήσεις οισοφάγου που χαρακτηρίζεται από αλλαγές του ιστού που επενδύει το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου. Συνήθως προκύπτει ως απόρροια της χρόνιας γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ), κατά την οποία τα οξέα του στομάχου παλινδρομούν συχνά πίσω στον οισοφάγο. Σε απόκριση σε αυτή την έκθεση σε οξύ, το φυσιολογικό πλακώδες επιθήλιο του οισοφάγου υφίσταται μεταπλαστικό μετασχηματισμό. Αυτή η αλλαγή πιστεύεται ότι είναι η προσαρμοστική απόκριση του σώματος στον τραυματισμό από οξύ, αλλά ενέχει επίσης αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης αδενοκαρκινώματος του οισοφάγου, έναν τύπο καρκίνου του οισοφάγου.

Οι ασθενείς με οισοφάγο Barrett είναι συχνά ασυμπτωματικοί, αλλά είναι σημαντικό να παρακολουθείται τακτικά αυτή η κατάσταση μέσω ενδοσκοπικών εξετάσεων για την ανίχνευση τυχόν δυσπλαστικών αλλαγών, που θα μπορούσαν να είναι πρώιμα σημάδια καρκίνου. Η γαστροσκόπηση με ταυτόχρονη λήψη δείγματος ιστού για βιοψία επιβεβαιώνει τη διάγνωση.

Οι επιλογές θεραπείας της πάθησης μπορεί να περιλαμβάνουν τροποποιήσεις του τρόπου ζωής, φάρμακα καταστολής του οξέος για την πρόληψη των βλαβών που ενδεχομένως προκαλέσει η ΓΟΠ. Βέβαια, πλέον εφαρμόζεται ευρέως η ενδοσκοπική τεχνική της ηλεκτροκαυτηρίασης του οισοφάγου Barrett με τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων, η οποία διακόπτει την πορεία της πάθησης. Γενικότερα, ο οισοφάγος Barrett υπογραμμίζει τη σημασία της διαχείρισης της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και των σχετικών παραγόντων κινδύνου για τον μετριασμό της ανάπτυξης αδενοκαρκινώματος οισοφάγου.

Παθήσεις Οισοφάγου: Διαφραγματοκήλη

Η διαφραγματοκήλη εκδηλώνεται με την προεξοχή ενός τμήματος του στομάχου μέσω του διαφράγματος στη θωρακική κοιλότητα. Πρόκειται για ιδιαίτερη μορφή κήλης, καθώς δε δημιουργεί ένα ορατό εξόγκωμα αλλά αντίθετα εμφανίζεται ενδοκοιλιακά. Η επικοινωνία του οισοφάγου με το στομάχι καθίσταται εφικτή μέσω του διαφράγματος, το οποίο ο οισοφάγος διαπερνά μέσω ενός ανοίγματος, του οισοφαγικού τρήματος. Εάν οι ιστοί του οισοφαγικού τρήματος αποδυναμωθούν και το άνοιγμα επεκταθεί σε μέγεθος, διευκολύνεται η ώθηση τμήματος ή ολόκληρου του στομάχου στο εσωτερικό της θωρακικής κοιλότητας. Η μορφή αυτή κήλης εκδηλώνεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εξαιτίας της αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης, η οποία διευκολύνεται από παράγοντες όπως ο χρόνιος βήχας ή εμετός, η παρατεταμένη διάρροια ή δυσκοιλιότητα, η εγκυμοσύνη, η παχυσαρκία ή η άρση βαρέων αντικειμένων. Παράγοντες όπως η προχωρημένη ηλικία και η αποδυνάμωση των μυικών δομών και περιτονιών αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης διαφραγματοκήλης.

Οι διαφραγματοκήλες είναι κυρίως δύο τύπων: ολισθαίνουσες και παραοισοφαγικές, με τις ολισθαίνουσες διαφραγματοκήλες να είναι πιο διαδεδομένες. Η διαφραγματοκήλη μπορεί να είναι ασυμπτωματική, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια ποικιλία συμπτωμάτων, όπως οπισθοστερνικό καύσο, φούσκωμα, καούρα, ερυγές, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, πόνο στο στήθος, δυσφαγία, δυσκαταποσία και σε σοβαρές περιπτώσεις, αναιμία, γαστρεντερική αιμορραγία ή απόφραξη του οισοφάγου.

Οι διαφραγματοκήλες, ιδιαίτερα όταν δεν αντιμετωπίζονται άμεσα και αποτελεσματικά, μπορεί να οδηγήσουν σε διάφορες επιπλοκές, τόσο ήπιες όσο και σοβαρές. Μία από τις πιο συχνές επιπλοκές είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ), με αποτέλεσμα να εκδηλωθούν συμπτώματα όπως καούρα ή φλεγμονή, δηλαδή οισοφαγίτιδα. Η χρόνια και σοβαρή ΓΟΠ μπορεί, με τη σειρά της, να συμβάλει στην ανάπτυξη μεταπλασίας (οισοφάγος Barrett) ή κακοήθους εξαλλαγής (αδενοκαρκινωμα). Στένωση του οισοφάγου, μπορεί να αναπτυχθεί λόγω της επίμονης φλεγμονής και της ανάπτυξης ουλώδους ιστού. Η ώθηση του στομάχου στη θωρακική κοιλότητα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση αιμορραγίας, ενώ δεν αποκλείεται το όργανο να περισφιχθεί, να αποφραχθεί ή να στραγγαλιστεί.

Η ενδοσκόπηση αποτελεί την εξέταση εκλογής για τη διάγνωση της διαφραγματοκήλης και την εύρεση πιθανών βλαβών στον οισοφάγο και το στομάχι. Ως προς τις θεραπευτικές επιλογές, οι τροποποιήσεις του τρόπου ζωής και τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων μικρού μεγέθους διαφραγματοκήλης. Ωστόσο, σε προχωρημένες περιπτώσεις όπου εκδηλώνονται έντονα συμπτώματα και η συντηρητική αγωγή έχει αποδειχθεί ανεπαρκής, η χειρουργική επέμβαση από γενικό χειρουργό είναι συνήθως απαραίτητη. Η επέμβαση που εφαρμόζεται σε αυτή την περίπτωση είναι η θολοπλαστική κατά Nissen, η οποία πραγματοποιείται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων με ελάχιστα επεμβατικές, λαπαροσκοπικές τεχνικές. Μετά την επέμβαση οι ασθενείς επιστρέφουν ταχύτατα στην καθημερινότητά τους, ενώ ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος.

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ)

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) είναι μια χρόνια και διαδεδομένη γαστρεντερική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από τη συχνή ροή του περιεχομένου του στομάχου, κυρίως γαστρικού οξέος και μερικές φορές μερικώς αφομοιωμένης τροφής, πίσω στον οισοφάγο. Αυτή η παλινδρόμηση συμβαίνει όταν ο κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας, ένας μυς στη συμβολή του οισοφάγου και του στομάχου δεν λειτουργεί σωστά. Ο μυς αυτός λειτουργεί ως βαλβίδα, διευκολύνοντας τη ροή των τροφών προς το στομάχι και ταυτόχρονα εμποδίζοντας την παλινδρόμηση γαστρικού οξέος από το στομάχι προς τον οισοφάγο. Ωστόσο, σε περιπτώσεις γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης ο σφιγκτήρας αυτός υπολειτουργεί, με αποτέλεσμα να εισέρχεται γαστρικό οξύ στον οισοφάγο και να ερεθίζει την επένδυσή του.

Ο ερεθισμός που προκύπτει στην επένδυση του οισοφάγου μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα συμπτώματα, κυρίως καούρα, αίσθημα καύσου στο στήθος και αναγωγή τροφής. Η ΓΟΠ μπορεί επίσης να προκαλέσει παλινδρόμηση, πόνο στο στήθος και δυσκολία στην κατάποση. Η παρατεταμένη έκθεση σε οξύ του στομάχου μπορεί να οδηγήσει σε οισοφαγίτιδα, η οποία αφορά την εκδήλωση φλεγμονής και την συνεπαγόμενη βλάβη ιστού στον οισοφάγο. Επιπλέον, η χρόνια ΓΟΠ είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη οισοφάγου Barrett, μιας προκαρκινικής κατάστασης, και καρκίνου (αδενοκαρκινώματος) του οισοφάγου.

Η διαχείριση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης περιλαμβάνει συνήθως τροποποιήσεις του τρόπου ζωής όπως διατροφικές αλλαγές, διαχείριση του σωματικού βάρους και διακοπή του καπνίσματος. Πιο συγκεκριμένα, συνιστάται η αποφυγή κατανάλωσης μεγάλων γευμάτων ή τροφών που προκαλούν επιδείνωση των συμπτωμάτων όπως τα όξινα τρόφιμα (ντομάτες, εσπεριδοειδή κλπ), το σκόρδο, το κρεμμύδι, η σοκολάτα, το αλκοόλ ή τα καφεϊνούχα ροφήματα αλλά και η διακοπή πρόσληψης τροφής 3-4 ώρες πριν τον ύπνο. Βοηθητική είναι επίσης και η ανύψωση του κεφαλιού του κρεβατιού μερικά εκατοστά. Ωφέλιμη είναι και η χορήγηση φαρμάκων που μειώνουν την παραγωγή γαστρικού οξέος ή προάγουν την επούλωση της επένδυσης του οισοφάγου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για την ενίσχυση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα και την πρόληψη της παλινδρόμησης.

Παθήσεις Οισοφάγου: Καρκίνος οισοφάγου

Ο καρκίνος του οισοφάγου αφορά την ανάπτυξη κακοήθους όγκου στον οισοφάγο, ο οποίος έχει ως αφετηρία το εσωτερικό στρώμα του οισοφάγου. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου ενδέχεται να εξαπλωθεί είτε στα υπόλοιπα στρώματα του οισοφάγου ή σε άλλα όργανα του σώματος, όπως το στομάχι. Πρόκειται για μια ετερογενή νόσο με δύο κύριους ιστολογικούς τύπους: το επιθηλιακό καρκίνωμα του οισοφάγου και το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου.

Οι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του οισοφάγου ποικίλλουν ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο και περιλαμβάνουν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και παρατεταμένο κάπνισμα ή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (GERD), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε οισοφάγο Barrett, μια προκαρκινική δηλαδή κατάσταση. Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και ο οισοφάγος Barrett συνδέονται με αυξημένες πιθανότητες ανάπτυξης αδενοκαρκινώματος, ενώ το παρατεταμένο κάπνισμα και η μη ελεγχόμενη κατανάλωση αλκοόλ έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για επιθηλιακό καρκίνωμα του οισοφάγου.

Η συγκεκριμένη κακοήθεια είναι γενικά ασυμπτωματική στα αρχικά της στάδια. Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι η ακούσια απώλεια βάρους, η ανορεξία, η κόπωση, ο πόνος στο στήθος, η δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση) ή πνευμονία. Η πάθηση διαγιγνώσκεται όταν δυστυχώς βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, με αποτέλεσμα η πρόγνωση να είναι συνήθως ιδιαίτερα δυσάρεστη. Η διάγνωση επιτυγχάνεται με λήψη του ιστορικού του ασθενούς, κλινική εξέταση και γαστροσκόπηση με ταυτόχρονη λήψη δείγματος ιστού για βιοψία. Ακολουθεί ακτινογραφία θώρακα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία, τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων και αναλύσεις αίματος και κοπράνων.

Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό, ανάλογα με το στάδιο και τη θέση του καρκίνου. Η χειρουργική επέμβαση είναι επιτυχής σε περίπτωση που η ασθένεια είναι εντοπισμένη και δεν έχουν γίνει ακόμα μεταστάσεις. Η εφαρμογή ενός πολύπλευρου θεραπευτικού σχεδίου είναι απαραίτητη για τη διαχείριση του καρκίνου του οισοφάγου, καθώς είναι μια επιθετική νόσος με υψηλό κίνδυνο μετάστασης. Η πρόγνωση για τον καρκίνο του οισοφάγου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το στάδιο κατά το οποίο ανιχνεύτηκε, γεγονός που τονίζει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης.